Springweg 59

 

Het pand, markant gelegen op de hoek van de Springweg en de Zilverstraat, dateert in zijn huidige vorm uit circa 1870. Toen werd het pand grondig verbouwd en met een verdieping verhoogd. Het pand bestaat uit twee bouwlagen boven een kelder en wordt afgedekt door een geknikte kap.

 

In oorsprong gaat de bouwgeschiedenis van het pand terug tot de middeleeuwen. De oudste bouwsporen, die bij bouwhistorisch onderzoek in 1979 in de zuidgevel werden aangetroffen, dateerden uit circa 1400, hetgeen is af te leiden uit het formaat van het aangetroffen baksteenwerk (31 x 15×7 cm). Deze sporen bestonden uit het afgehakte metselwerk van een voormalige schouw met zijwangen. Tevens werden in het metselwerk resten gevonden van een houtskelet. Waarschijnlijk was deze schouw het enige bakstenen element binnen een verder in hout opgetrokken huis. Eind vijftiende eeuw werden de zijmuren en de achtergevel versteend, de voorgevel bleef nog in hout. De vijftiende-eeuwse balklaag heeft in de muren sporen achtergelaten in de vorm van een afgehakt sleutelstuk en restanten van een drietal muurankers. Hieruit valt de conclusie te trekken dat het pand in het verleden een zoldervloer kende, bestaande uit een drietal moerbalken met kinderbinten. Een op de verdieping aangetroffen afdruk van een spantbeen toonde aan dat het pand oorspronkelijk slechts één bouwlaag kende. Het thans nog aanwezige keldertje onder het voorste gedeelte van het huis dateert zeer waarschijnlijk ook uit het eind van de vijftiende eeuw.

 

Halverwege de achttiende eeuw werd de voorgevel verbouwd en werden de moer- en kinderbinten vervangen door een enkelvoudige balklaag. Mogelijk werd toen ook een kelder gemaakt onder het achterhuis. Tenslotte werd het pand hij een verbouwing rond 1870 met een bouwlaag verhoogd en kreeg toen min of meer zijn huidige vorm. In 1979 werd het pand aangekocht door het Utrechts Monumentenfonds, tezamen met de naastgelegen panden Zilverstraat 2 en 4. Bij de restauratie van 1979-1980 werden wanden en plafonds gestript en bleek het pand veel interessante bouwsporen te bevatten. In de voorgevel werden restanten aangetroffen van de achttiende-eeuwse onderpui. Hoewel een reconstructie van deze pui werd overwogen, is uiteindelijk toch gekozen voor een eigentijdse invulling. Met de restauratie van dit hoekpand, tezamen met de aangrenzende panden Zilverstraat 2 en 4, werd een begin gemaakt met het volledige herstel van de al jaren in verval geraakte zuidelijke wand van de Zilverstraat.

 

Klik hier voor meer informatie.