Bewonersverhaal #9 – Jörgen

 
‘Kletsen vanuit het slaapkamerraam met de overbuurman in de steeg, het is hier net Italië´

 
Jörgen (34) kwam een jaar geleden in de steeg wonen die nu de Bruntensteeg wordt genoemd. De Brunstensteeg is het restant van de vroegere Hoekstraat die doorliep tot aan de Nieuwe Kamp.
De straat is nu een nauwe steeg omdat de ‘cameren’, oorspronkelijk vier maar later samengevoegd tot twee woningen, op het zuidelijk deel van die vroegere straat zijn gebouwd. Feitelijk loopt deze steeg nog steeds door, alleen is halverwege – tussen de huizen van de Bruntensteeg en die van de Metelerkamp een muur met een deur aangebracht.

 
Eerste indruk
‘Mijn eerste kennismaking, een jaar geleden, met de bewoners van de Bruntenhof was best legendarisch te noemen’, vertelt Jörgen. ‘Ik woonde hier nog maar net en het, inmiddels beroemde, tuinfeest, ter gelegenheid van de jaarlijkse tuinwerkdag, was het beste feest sinds jaren. Ik zag oudere en jongere bewoners flink feestvieren met elkaar en kreeg meteen een hele goede indruk van hoe het hier gaat. Dat wordt nog wat als het er hier elke dag zo aan toe gaat dacht ik!’, Jörgen moet er nog hard om lachen.

 
De Bedstee sessies
Ik woon hier op een mooi plekje, zegt hij. Mensen komen vaak even het steegje inlopen, ze zijn toch nieuwsgierig. Ik laat ze soms ook even binnen om te kijken. Toen ik hier net woonde belden er twee vrouwen van mijn leeftijd aan, hun vader bleek in mijn huisje te hebben gewoond. Ze vonden het gaaf om even binnen te mogen kijken. De oorspronkelijk bedstee in de woonkamer vlak achter de voordeur valt mensen op, dat is een favoriet plekje in mijn huisje. Ik speel gitaar en zing er vaak samen met mijn vriendin, we noemen het de ‘Bedstee sessies’. Terwijl hij het vertelt, laat hij een ontzettend leuk filmpje ervan zien.
‘Boven heb ik er een echte mancave van gemaakt. Ondanks dat andere huisjes wel eens erg gehorig kunnen zijn heb ik daar eigenlijk geen last van. Dat komt omdat tussen mijn buren op de hoek en mijn huisje een kleine doorgang zit die oorspronkelijk naar de tuin liep en aan de andere kant is een dikke muur gemetseld tussen mijn huisje en het eerste huisje van de Metelerkamp Fundatie’.

 
De tijd van Hugo de Groot en zijn boekenkist
‘Mijn huisje is klein maar het is goed, het is een goede plek. Het is ook een goed huis voor de winter, je kan het lekker klein, knus, warm en gezellig maken. Vaak klets ik vanuit mijn open slaapkamerraam met de overbuurman in de steeg, het lijkt hier soms net Italië’, hij grijnst terwijl hij het vertelt.
Jörgen fantaseert ook weleens over de geweldige historie van het huis. ‘Wat was de tijdgeest toen de huisjes gebouwd werden? Je gaat 400 jaar terug in de tijd, het jaar 1621, het jaar dat Hugo de Groot, in een boekenkist, ontsnapte uit Slot Loevestein. Welke mensen hebben hier al die jaren gewoond, welke affaires hebben zich hier afgespeeld, hoeveel ruzies zijn hier gemaakt en weer uitgesproken?’

 
Klein dorpje
Jörgen komt ook wel in de Bruntenhoftuin, hoewel hij via zijn huis er geen directe toegang toe heeft omdat zijn huis nog een blinde muur heeft aan de tuinzijde. ‘Ik maak gebruik van de fietsenstalling in de tuin en dan kom je altijd wel medebewoners tegen, je maakt altijd wel een praatje en dat is goed. Wonen aan de Bruntenhof is eigenlijk wonen in een klein dorpje, maar dan midden in de stad!’