Bewonersverhaal #7 – Peter en Marijke

‘Alles klopt hier’

Peter (81) en Marijke (79) kwamen in 1999 vanuit Odijk naar de Bruntenhof. Marijke was destijds lid van de Monumentencommissie van de Gemeente Utrecht. Daar kwam ze erachter dat als je donateur werd van het Utrechts Monumentenfonds je jezelf kon opgeven voor het wonen in een pand van het UMF. ‘Dat heb ik toen meteen gedaan!’
Het echtpaar woont in het oudste deel van het complex, het hoofdgebouw daterend van rond 1400. Het deed dienst als Regentenhuis van de bijbehorende 16 cameren die Frederik Brunt in 1621 liet bouwen. ‘De woonkamer waar we nu zitten bevindt zich in het oudste deel van het gebouw’ zegt Marijke. Ze heeft onderzoek gedaan naar alle voorgaande bewoners van het pand en laat trots de hele ‘stamboom’ van het huis zien. Deze hangt in een mooie lijst aan de eeuwenoude muur. Peter laat de prachtig beschilderde balken zien die langs het plafond van een andere kamer zitten. ‘Deze zijn heel erg oud, de vloer waarop we nu staan was er vroeger niet, dit was ooit een voorname hoge kamer’.

De poort van 1621
Peter en Marijke bewonen de bovenwoning, boven de beroemde zandstenen poort. ‘Later is dit huis het hoofdgebouw geworden van de Bruntenhof, of Bruntscameren’, zegt Marijke. ‘Iedereen zegt Bruntenhof maar eigenlijk zou de officiële naam, Bruntscameren of Bruntskameren moeten worden gebruikt’. Peter vult aan; ‘de term cameren is echt Utrechts, er zijn natuurlijk nog meerdere voorbeelden van in onze stad’. Peter en Marijke zijn lid van ‘Gastheerschap & Cultuur’, een groep van 400 bewoners van het Utrechtse Museumkwartier. ‘Eén keer per maand komen we bij elkaar en dan gaan we o.a. woningen bekijken. Ook ons huis hebben wij vele malen aan leden van ‘Gastheerschap & Cultuur’ laten zien’. En rondleiden kunnen Peter & Marijke als de beste, ze laten op inspirerende wijze alle interessante plekken van het huis zien en vertellen honderduit. Marijke vertelt nog een leuke anekdote over de zandstenen poort waar de met benedenbuurvrouw Cor gedeelde voordeur zich bevindt. ‘Toen wij er ruim 23 jaar geleden kwamen wonen, was het logo van F.C. Utrecht erop geschilderd, niet het stadswapen maar de kleuren rood en wit net andersom. Een grapje van een schilder die blijkbaar groot fan was van de voetbalclub. Oorspronkelijk heeft het wapen van Frederik Brunt erop gezeten, dat zou eigenlijk weer aangebracht moeten worden’.

Kaarsen kopen voor de kerst
Peter en Marijke’s eerste echte ontmoeting met de Bruntenhof was lang gelden toen ze eens kaarsen gingen kopen voor de kerstdagen. ‘Op de plek waar je nu de tuin binnenkomt door het gietijzeren hek, stond vroeger ‘Ruuds Waskit’, het kaarsenwinkeltje van Ruud Snel. Dit winkeltje is later verplaatst naar een ander UMF-pand in de Donkerstraat. We zagen een woeste verwilderde plek met vervallen huisjes. Toen wisten we nog niet dat dit later onze zo geliefde woonplek zou worden.
We wonen hier zo heerlijk. Doordat we boven wonen is ons huis erg licht en we hebben heel erg mooi uitzicht over park Lepelenburg waar van alles te doen is. Helaas niet alleen positief, de laatste jaren is het er niet meer zo heel rustig en de laatste tijd wordt er ook veel troep achtergelaten. Zo zonde’. Maar Peter heeft vooral goede en mooie herinneringen aan het mooie park van Zocher voor hun huis. ‘Ik zat altijd op een bepaalde stoel in het park met zicht op het raam van ons huis. Marijke en ik konden dan naar elkaar seinen als de thee klaar was’.
Het echtpaar haalt ook de saamhorigheid van de bewoners aan. ‘Wat er bijvoorbeeld gebeurde tijdens ons gezamenlijk tuinfeest in 2020 was uniek. Een spontaan feest met jonge en oude bewoners door elkaar met muziek en dans. We hadden het zo nog niet eerder meegemaakt hier’. Ze noemen ook het gezamenlijk afscheid met alle Bruntenhof-bewoners van de buurman die zestig jaar op de Bruntenhof had gewoond en in coronatijd overleed. ‘Dit was ook bijzonder ontroerend en mooi’.