Dorstige Hartsteeg 21

 

Het pand aan de Dorstige Hartsteeg 21 ligt onopvallend. Niet alleen is de toegang gelegen in een steeg, het pand ligt daar nog weer eens een stukje vandaan. Eigenlijk valt het daarmee toch meer op dan bij de bouw de bedoeling was: het lag toen helemaal ingesloten tussen de huizen en was door een rijtje kleine huisjes van de Dorstige Hartsteeg gescheiden. Alleen een smal slop gaf vanaf de Lange Nieuwstraat, tussen nummer 57 en 59 aldaar, toegang tot het uitgebreide complex van de 17de-eeuwse schuilkerk Onze-Lieve-Vrouw van den Heilige Rozenkrans. Officieel althans, want een beetje schuilkerk had tal van illegale toegangen door de huizen van bevriende buren heen. Het is dan ook niet toevallig dat ook Lange Nieuwstraat 53 van het UMF is: het was eeuwenlang de pastorie. Het complex strekte zich ver uit. Een groot deel van wat nu de Dorstige Harthof is hoorde erbij.

 

Nu bestaat het uit een pand van twee bouwlagen, met de kap evenwijdig aan de Dorstige Hartsteeg, en een huisje haaks erop. De verdiepingen van beide worden door een voor Utrecht uniek galerijtje op houten zuilen verbonden, mogelijk restanten van de schuilkerk die in 1843 gesloopt werd. De huidige bebouwing is vermoedelijk kort daarop gebouwd. Het geheel omsluit nu een knus binnenplaatsje.

 

In 1973 kocht het Fonds het complex aan, in 1974 werd Dorstige Hartsteeg 21 gerestaureerd door architect Oosting. Hierbij werd zeer sterk gekozen voor het uitgangspunt “behoud gaat vóór vernieuwing” Wat ook maar enigszins te handhaven viel, werd behouden.

 

Klik hier voor meer informatie.